Η μάθηση και η διδασκαλία στις Εικαστικές Τέχνες αποτελούν πράξη, βασίζονται στις εμπειρίες, στα ενδιαφέροντα και στις ικανότητες των παιδιών και θέτουν στον πυρήνα του σχεδιασμού και της εφαρμογής των εικαστικών δραστηριοτήτων: τη θέαση - παρατήρηση και την παραγωγή – δημιουργία. Οι δραστηριότητες θέασης - παρατήρησης και παραγωγής - δημιουργίας διδάσκονται με ένα διαπλεκόμενο και εξελικτικό τρόπο, μέσα από στοχασμό και ποικίλες στρατηγικές. Οι εικαστικές δραστηριότητες μπορούν να αποτελέσουν μέρος μίας εις βάθος μελέτης (project) ή/και μίας θεματικής ενότητας και συνδυαστικά μπορούν να λάβουν χώρα είτε σε κέντρο μάθησης (ελεύθερο ή δομημένο παιχνίδι) είτε ως αυτόνομη διδασκαλία. Κατά την πρώτη σχολική περίοδο, η καλλιέργεια της εικαστικής έκφρασης και δημιουργίας γίνεται μέσα από το Παιχνίδι. Η μάθηση προκύπτει μέσα από την εξερεύνηση υλικών, αντικειμένων και ιδεών σε αυθεντικές – πραγματικές καταστάσεις (π.χ. επαφή με αυθεντικούς χώρους και με την καλλιτεχνική κοινότητα) και δεν περιορίζεται στην τάξη. Η επαφή του παιδιού με έργα τέχνης, εικόνες και αντικείμενα δεν γίνεται αποσπασματικά, αλλά αποτελεί τμήμα της δημιουργικής διαδικασίας. Η έκφραση των εικαστικών ιδεών και απόψεων του παιδιού μέσα από την Τέχνη κρίνεται απαραίτητη, καθώς μπορεί να ενεργοποιήσει αισθήσεις και συναισθήματα, τη συμμετοχή του παιδιού σε δράσεις και να προκαλέσει αξίες και συμπεριφορές. Σταδιακά ενισχύονται οι εικαστικές εμπειρίες, γνώσεις, ικανότητες και δεξιότητες, στοχεύοντας στην ανάπτυξη κριτικά σκεπτόμενων, συνειδητοποιημένων θεατών – δημιουργών ικανών να συμβάλουν ενεργά στη βελτίωση της ποιότητας ζωής τους σε μια δημοκρατική κοινωνία.
